مطمئناً شما هم مثل بنده در کلمات توصیفی که برای توصیف هم وطنانمان چه ترک، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن و حتی گاهی فارس ها( برای بسیاری از ما با شنیدن اسم این ملیت ها و یا قومیت ها پیش فرضهای تعیین شده ی قبلی در تعریف آنان به ذهنمان متبادر می شود که ملاک داوری، و البته کلمه درست تر، ملاک پیش داوری ما از آنان می گردد؛ اما آیا تا چه حد این پیش فرضها در برگیرنده ی واقعیت های موجود هستند؟) که در مناطقی از مرزها ساکن هستند را که از جانب مجریان تلویزیونی به کار برده شده توجه فرموده اید و یا اگر هم به صورت کامل به آنها توجه نکرده اید، این کلمات کلیشه ای به گوشتان آشنا هست.
یکی از این کلمات کلیدی که درمعرفی و یا شاید تعریف و تمجید! از مرزنشینان بسیار کاربرد دارد، کلمه ی غیور و غیرتمند است که ممکن است به خودی خود در بازه های زمانی خاص و یا مکان ها و فرهنگ های خاصی در بر گیرنده ی بار معنایی منفی نباشد، اما آیا این کلمه در بر گیرنده ی یک نوع عصبیت و پیروی از عواطف و احساسات( شاید کورکورانه هم) نیست که تا حد زیادی در تضاد کامل با عقلانیت مدرن نیز می باشد؟
مشکل من با این کلمه( و نه فقط با این یک کلمه خاص، بلکه کلمات و جملات بیشمار دیگر که نسنجیده استفاده می گردد) از آنجا ناشی می شود که اگر نگوییم به طور خودآگاه بر سایر هم وطنان تاثیر گذاشته و تعریفی نیمه بدوی از این به حاشیه رانده شده ها! به دست آنان می دهد، به صورت ناخودآگاه تاثیرات خود را گذاشته و چون روابط بسیاری از ما، متاسفانه، از تعریفات و مختصاتی است که شاید خودمان به هیچ وجه با آن برخورد نداشته ایم و صرفاً از جانب عده ای خاص به ما تحمیل شده، تعریف شده، در نتیجه کاربرد این نوع کلمات( که در جهت دار نبودن آن می توان شک داشت) بیشتر از آنکه بتواند معرف شخصیت مثبت و حتی واقعی از این هم وطنان باشد، یک شخصیت منفی برای این عده از ایرانیان به جا می گذارد.
سلام
اینها دقیقا می دانند چه حرف چرتی می زنند. هزار بالا بر سر مرزنشینان می آورند بعد می گویند غیور!
موافق نیستم. غیور و غیرتمند به این معنی اینکه در مقابل تجاوز به وطن و ناموس بی تفاوت نیستند.
این برداشت مثبتی است که شما دوست عزیز می کنید و شاید(البته!) هم برداشت درستی باشد اما خیلی مواقع این کلمات صرفا در راستای نشان دادن احساسی بودن(در مقابل منطقی بودن) است.
درود
کتاب قومیت و قوم گرایی اثر دکتر احمدی در یکی از بخش هایش به واشکافی دقیق این کلمات در ادبیات حاشیه ای ایران ژرداخته استُمتاسفانه حکومت در ایران مجبور است برای حفظ مناطقی که اصطلاحا حالت گریز از مرکز را دارند به این نوع ادبیات روی بیاورد فارغ از این که این نوعی ژارادکس است که در وهله اول به خودش لطمه می زند
وبگاه جامعه باز به روز است:
"جامعه شناسی سیاسی - ظهور فاشیسم نو در بطن جامعه ایران(1)"
وقتی می گفتن غیور می خواستن بگن همون جور که اونجا نشستی به مرز هم حواست باشه. اینه که اونها شدن غیور
سلام
نکته ی جالبی بود
سلام
یک موضوع این است که بکار بردن این کلمات نوعی خوش رقصی در برابر قومیت هاست که خواسته های بحق شان را هم نتوانند بزبان بیاورند . در واقع نمایشی چندش آور از بریدن سر با پنبه ... اگر دقت کنیم کاربرد این کلمات و لفاظی ها در مواقع حساسی بیشتر می شود
مورد دیگر این که خیلی از کلمات بار معنایی متفاوت و حتی متضادی از ظاهرشان پیدا کرده اند که شما بیشتر به همین مساله پرداخته ای
موافقم. بی‌برو‌برگرد این جور کلمات در بهترین حالت فقط تعارفند.
درود
شاید بشه این طور قضیه رو دید که چون توی این مملکت تریبون در اختیار عده محدودیه و اون عده نه قدرت ابتکار و خلاقیت دارن و نه جسارت وارد کردن کلمه جدید ای به ادبیات رسانه ای مرسوم این طوریه همه یه حرف کلیشه ای رو مرتب تکرار میکنن بدون اینکه دلیلشو بدونن. که مثالهای زیادی برای این قضیه میشه پیدا کرد.
در بی شرمانه بودن استفاده از این کلمات آن هم فقط برای برانگیختن احساست شکی نیست و فقط هم در مواقع ضروری از آن بهره می برند...
رسانه ما جز دروغ و چرت و پرت چیزی نداره
حاشیه چیه؟ اینها که همشون تهرانو فتح کردن.دمشون گرم
درود بر هیوای عزیز
من چون تجربه کار در این مناطق را دارم دقیقا می دانم که از گفتار تا عمل فاصله فراوانی وجود دارد . نمونه آن بلایی است که بر سر واژه "وحدت" آورده اند برایش هفته تعیین می کنند و از بام تا شام مردم را به آن فرامی خوانند . اما در عمل ؟؟
میهن حقیقی هرکس فرهنگ اوست نه زادگاه او،چه دوستهای خوبی پیداکردم وقتی که به خاطر تحصیل ازشرق کشوربه غرب کشوررفتم ،مثل چشمه بودند،همیشه فعال وپرجنب وجوش،کردها مظلوم ترین اونهابودن،چه رنجی می کشیدند،کردوترک وبلوچ فقط اسم هستند.راستی مگه شما هنوز تلویزیون رژیم ایران رونگاه می کنید!!!
سلام
گاهی برای خالی نماندن عریضه! بله نگاه می کنم.
داستان از زمان متواری کردن عشایر سلحشور برای استحکام بیشتر مرزها از زمان شاه عباس شروع میشه.اما اگه هنوزم این عبارات بصورت اغراق آمیز بکار برده میشه دلیلش میتونه نگرانی از همبستگی هرکدوم از این اقوام با همتای خودشون در اونور مرزها باشه.خوش باشید
سلام هیوا
بله ،متاسفانه برچسب زدن در چنین مواقعی به راحتی انجام می شه !
سلام
سیاست مداران عشوه گرانی بی مایه اند.در کشوری مثل ما برای سیاست همه چیز بازیچه میشود . هم ناموس ملت و هم خود ملت.
به مرز نشین غیور می گویند نه از باب تمجید. انگیزه همان است که شرقی ها اغلب برای روابط حسنه و سلام و احوالپرسی از هم مثلا همسایه ها و اطرافیان دارند: طمع نیاز افتادن!
مرزنشیین را غیور می خوانیم به طمع و درخواست اینکه از ما در برابر متجاوزی که می خواهد از مرز بگذرد و ممکنست به ما (ون حتی مرزنشین) آسیب و صدمه وارد کند دفاع کند.
مرزنشین را غیور می خواهیم تا منافع ما را این سوی ایمن مرز حفظ کند.
البته من هیچ وقت بنظرم نیامده که مرزنشینان به حاشیه رانده شده اند. گاهی حتی به ذهنم می رسید که چقدر راحت می توانند گاهی از مرز رد شوند و حس سفر برون مرزی را به ساده ترین شکل داشته باشند. یا راحت بتوانند فرار کنند.
البته اینکه شما می گویید درست است(برای رد شدن از مرز و حس سفر برون مرزی) اما شما باید این نکته را در نظر داشته باشید که این مرزنشینان، شهروند این ملک و کشور هستند و نه جای دیگر! پس باید راحت تر از سفر برون مرزی، دسترسیشان به منابع و امکانات داخلی در نظر گرفته شود.
سلاو
سپاس بۆ سه ردانت به رێزم، جێی خۆشحالێه به‌راستی !
ئه‌گه‌ر بتوانم یارمه تێکت بده‌م خۆشحال تر ده بم، سه‌باره‌ت به و مه‌سه‌له‌یه ی باس کراوه، ئیمه‌ی کورد به بێانووی جۆراۆجۆر زولمان لێی کراوه ده نا غێره تی چی و شتی چی؟ به قسه به‌راده‌رێان بوین وایه به لام به درێژایی مێژوو وه‌به‌ر شه‌مشیر و گووله یان داوین،نه قشه یان لێ بێ.
لینکم کردی ،سه ردانم که‌وه،به‌هیوای ئازادی