دریای بی باک
دریاییم و نیست باکم از طوفان/ دریا همه عمر خوابش آشفته استدریای بی باک
دریاییم و نیست باکم از طوفان/ دریا همه عمر خوابش آشفته استاردیبهشت ۱۳۸۹
نیمروزی زیبا؛ آن هم در خوابگاه
شرح کوتاه یکی از دوست داشتنی ترین لحظاتی را که در خوابگاه و در یک روز تعطیل برایم امکان دارد به وقوع بپیوندد:
بیدار شدن در صبح زود، نزدیکای ساعت ۸ ! و خوردن مختصر صبحانه ای و نوشیدن یک لیوان چایی و بیشتر.
بعد باید وقت را غنیمت شمرد و در یکی از معدود زمان هایی(منظور همان صبح یک روز تعطیل است!) که ممکن است در خوابگاه پسرانه پیش بیاید و سکوت حکمفرما باشد، باید دست به یک عمل انتحاری زد و کتابی را که نصفه نیمه گذاشته ای را، سعی کنی به اتمام برسانی. ولی ظاهراً تلاش نا فرجامی است، چون بعد از یکی دو ساعت مطالعه، حال و هوای اتاق خودش را بر تو تحمیل می کند و ناچار باید با جمع همراه شده و به ادامه ی خواب پرداخت.
پ . ن: زیباییش به این دلیل است که سه اتفاق نادر در خوابگاه، برای من در یک نیمروز حاصل می شود: ۱- بیدار شدن در ساعات اولیه ی صبح ۲- خوردن هم زمان صبحانه و چایی ۳- خواندن کتاب در سکوت.
زکات علم
در دنیای تخصصی شده ی امروزی، ما هر روزه با هزاران متخصص هم وطن در دانشگاه، تاکسی، نانوایی، سوپری، خیابان و یا در دنیای مجازی در ارتباطیم.
و من با خودم کلنجار می روم که آیا رواست در یک کشور، ۷۰ میلیون متخصص در همه ی زمینه ها، حال چه صنعت باشد، چه سیاست، چه امور فرهنگی و اجتماعی، چه امور نظامی و ژئوپولوتیک و چه و چه های بی شمار دیگر، با هم زندگی کنیم و دیگر هم نوعان خود را در سایر بلاد بدون متخصص رها کنیم؟!
مطمئناً بنا به حس نوع دوستی شدیدی که در خودم و شما سراغ دارم، جواب منفی است.
پس چاره ی کار چیست؟ شاید شما نخست دچار اشتباه شوید و بگویید یکی از بهترین راه ها فرار مغز هاست؛ من باید به شما عرض کنم که چنین نیست!، بلکه راهکار مناسب دیگر این است که نماینده های خود را فرستاده تا با کشورهای تمام راقیه و کم راقیه همانند زیمباوه و کومور همکاری کرد و تخصص خود را که همه از برکات صنعت پول سازی ما در عرصه ی بی رقیب و مقدس نفت آن هم از نوع خامش( این هم برگ زرین دیگری است در دفتر افتخارات ما! که ما از نفت خام چنین پول می سازیم، حال با خود فکر کنید که اگر نان دیگر کشورها را بخواهیم، نعوذ بالله، آجر کنیم و به پخته کردن این خام رو بیاوریم چه می شود!) است در اختیار دوستان قرار دهیم.
پ . ن ۱: نویسنده ی این سطور قصد سیاسی نویسی نداشته و ندارد، بلکه خواسته از حسن های بی شمار خود و هم وطنانش فقط یکی و شاید هم دو تا را بیان نماید.
پ . ن ۲: طنز مطلب باعث رفع تلخی کاممان از رفتن متخصصان توانمند کشورمان به دیگر کشورها، و هزینه کردن سرمایه ی ملی از جانب دولت در کشورهایی همانند کومور نمی شود، بلکه مذاقمان را بدتر تلخ می کند.
پ . ن برای خودم!: از کرامات شیخ ما این است شیره را خورد و گفت شیرین است
نظام سلطانی
نوع آرمانی نظام سلطانی معاصر را می توان به این صورت توصیف کرد:
ـ نظام سلطانی، بر پایه حکومت شخصی استوار است، اما انگیزه ی وفاداری به فرمانروا را نه ایدئولوژی ای که در او تجسم یافته یا توسط او بیان می شود، نه رسالتی شخصی و منحصر به فرد، و نه هیچ گونه ویژگی فرهمندانه پدید نمی آورد، بلکه آمیزه ای از ترس و پاداش هایی که به همدستانش می دهد وفاداری آنان را بر می انگیزد.
ـ کار کنان اداری چنین فرمانروایی را دستگاههای با رده های شغلی مشخص، مانند یک ارتش یا دستگاه اداری بوروکراتیک، که بر پایه ی معیارهای کم و بیش عام استخدام شده اند تشکیل نمی دهد، بلکه عمدتاً از افرادی تشکیل می شوند که فرمانروا مستقیماً انتخاب کرده است.
ـ اگر چه این نظام ها ممکن است از بسیاری جهات مدرن باشند، آنچه آنها را مشخص می کند، ضعف مشروعیت سنتی و عقلانی-قانونی و نداشتن توجیه ایدئولوژیکی است.
برگرفته از کتاب نظام های سلطانی، تالیف هوشنگ شهابی و خوان لینز، ترجمه منوچهر صبوری، انتشارات شیرازه، چاپ اول ۱۳۸۰.
جدی یا شوخی، نمی دانم!
راز آمدن به این دنیا
نمی دانم!
راز ماندن در این دنیا
نمی دانم!
به کجا می روم
نمی دانم!
واقعاْ آمدنم بهر چه بود؟
تعفن بیداد
دیگر آسوده بخواب و نگران نباش از هرچه که روی خواهد داد.
بخواب که دیگر کلاس درسی نیست تو را تا که دغدغه ی آن داشته باشی. اینک تو بریده ای از دنیا و مافیها و ما ماندیم و دنیایی که هر روزش اجرای حکم حبس ابد است ما را و باید نظاره گر باشیم آن سایه ی شوم را، تا طلوعی که شاید رها شویم از بند، با حلقه ای ساخته شده از بند!.
۵ قطره خون در نبود یک قطره اشک ریخته شد.
